گېرمانىيەلىكلەرنىڭ قەبرە ئابىدىسىگە ئادەتتە ۋاپات بولغۇچىنىڭ ئىسىم-فامىلىسى، تۇغۇلغان ۋە ۋاپات بولغان ۋاقتى يېزىپ قويۇلىدۇ، ھەرگىزمۇ جۇڭگودىكى بەزى قەبرە تېشىغا ئوخشاش رەسىمى، جۆرىسى ۋە تاش تىكلىگۈچىنىڭ ئىسمى، ئۆلگۈچىنىڭ ھايات ۋاقتىدىكى ئىش-ئىزلىرى، ۋەزىپىسى، شانلىق نەتىجىلىرىمۇ يېزىلمايدۇ. بۇ بەلكىم گېرمانىيەلىكلەرنىڭ ياشىغاندىمۇ باراۋەر، ئۆلگەندىمۇ باراۋەر بولۇشتەك باراۋەرلىك ئېڭىنىڭ ئەكس ئەتتۈرۈلۈشى بولسا كېرەك. ئۇلار نام-ئاتاق، ھوقوق-مەنسەپكە ھايات ۋاقتىدا ئېرىشكەن، ئۆلگەندىن كېيىن ئۇنى داۋراڭ سېلىشنىڭ ھاجىتى يوق دەپ قارايدۇ. بەزى قەبرىستانلىقلارنىڭ تارىخى تېخىمۇ ئۇزۇن، ھەتتا 19-ئەسىردىكى قەبرە ئابىدىلىرىمۇ ساقلانغان. ئۇزۇن يىللار مابەينىدىكى بوران چاپقۇنلاردىن كېيىن، قەبرە تېشىغا يېزىلغان خەتلەرنى ئېنىق كۆرگىلى بولمىسىمۇ، ئەمما ۋاپات بولغۇچىنىڭ ئائىلە-تاۋابىئاتلىرى بۇ قەبرە تاشلىرىنى قايتا رېمونت قىلمايدۇ. قەبرە ئىنسان ھاياتىغا ئوخشايدۇ، ئوخشاشلا بوران-چاپقۇن، ئوڭۇشسىزلىقلارغا ئۇچرايدۇ. ھەممە زامانغا بېقىپ بولغىنى ياخشى، مانا بۇ ئەڭ ياخشى تاللاش.